به نام خداوند رحمتگر مهربان

الم [الف – لام – ميم] (1)

اين است آيات كتاب حكمت‏ آموز (2)

[كه] براى نيكوكاران رهنمود و رحمتى است (3)

[همان] كسانى كه نماز برپا مى‏دارند و زكات مى‏دهند و [هم] ايشانند كه به آخرت يقين دارند (4)

آنانند كه از جانب پروردگارشان از هدايت برخوردارند و ايشانند كه رستگارانند (5)

وبرخى از مردم كسانى‏اند كه سخن بيهوده را خريدارند تا [مردم را] بى[هيچ] دانشى از راه خدا گمراه كنند و [راه خدا] را به ريشخند گيرند براى آنان عذابى خوار كننده خواهد بود (6)

وچون آيات ما بر او خوانده شود با نِخوَت روى بر مى‏گرداند چنانكه گويى آن را نشنيده [يا] گويى در گوش هايش سنگينى است پس او را از عذابى پر درد خبر ده (7)

در حقيقت كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‏اند باغهاى پر نعمت ‏خواهند داشت (8)

كه در آن جاودان مى‏مانند وعده خداست كه حق است و هموست‏ شكست ‏ناپذير سنجيده‏كار (9)

آسمانهارا بى ‏هيچ ستونى كه آن را ببينيد خلق كرد و در زمين كوه هاى استوار بيفكند تا [مبادا زمين] شما را بجنباند و در آن از هر گونه جنبنده‏اى پراكنده گردانيد و از آسمان آبى فرو فرستاديم و از هر نوع [گياه] نيكو در آن رويانيديم (10)

اين خلق خداست [اينك] به من نشان دهيد كسانى كه غير از اويند چه آفريده‏اند؟! [هيچ] بلكه ستمگران در گمراهى آشكارند (11)

وبه راستى لقمان را حكمت داديم؛ كه خدا را سپاس بگزار، و هر كه سپاس بگزارد؛ تنها براى خود سپاس مى‏گزارد، و هر كس كُفران كُند در حقيقت‏ خدا بى‏ نياز ستوده است (12)

و[ياد كن] هنگامى را كه لقمان به پسر خويش در حالى كه وى او را اندرز مى‏داد گفت: «اى پسرك من به خدا شرك مياور كه به راستى شرك، ستمى بزرگ است»(13)

وانسان را در باره پدر و مادرش سفارش كرديم مادرش به او باردار شد سستى بر روى سستى و از شير باز گرفتنش در دو سال است [آرى به او سفارش كرديم] كه شكرگزار من و پدر و مادرت باش كه بازگشت [همه] به سوى من است! (14)

واگرتو را وا دارند تا درباره چيزى كه تو را بدان دانشى نيست به من شرك ورزى از آنان فرمان مبر و[لى] در دنيا به خوبى با آنان معاشرت كن و راه كسىرا پيروى كن كه توبه ‏كنان به سوى من باز مى‏گردد؛ و [سرانجام] بازگشت ‏شما به سوى من است و از [حقيقت] آنچه انجام مى‏داديد شما را با خبر خواهم كرد (15)

اىپسركمن اگر [عمل تو] هم وزن دانه خَردَلى و در تخته ‏سنگى يا در آسمان هايا درزمين باشد خدا آن را مى‏آورد؛ كه خدا بس دقيق و آگاه است! (16)

اى پسرك مننماز را برپا دار، و به كار پسنديده وادار و از كار ناپسند باز دار، و بر آسيبى كه بر تو وارد آمده است‏، شكيبا باش اين [حاكى] از عزم [و اراده تو در] امور است (17)

و از مردم [به نخوت] رخ برمتاب و در زمين با غرور [خرامان] راه مرو كه خدا خود پسند لافزن را دوست نمى‏دارد (18)

و در راه‏ رفتن خود ميانه‏رو باش و صدايت را آهسته ‏ساز كه بدترين آوازها بانگ خران است! (19)

آياندانسته‏ايد كه خدا آنچه را كه در آسمانها و آنچه را كه در زمين است مسخر شما ساخته و نعمت هاى ظاهر و باطن خود را بر شما تمام كرده است و برخى از مردم درباره خدا بى[آنكه] دانش و رهنمود و كتابى روشن [داشته باشند] به مجادله بر مى‏خيزند! (20)

وچون به آنان گفته شود: «آنچه را كه خدا نازل كرده پيروى كنيد!» مى‏گويند: «[نه] بلكه آنچه كه پدرانمان را بر آن يافته‏ايم پيروى مى‏كنيم!» آيا هر چند شيطان آنان را به سوى عذاب سوزان فرا خواند (21)

و هر كس خود را در حالى كه نيكوكار باشد تسليم خدا كند قطعاً در ريسمان استوارترى چنگ در زده و فرجام كارها به سوى خداست (22)

وهر كس كفر ورزد نبايد كفر او تو را غمگين گرداند بازگشتشان به سوى ماست و به [حقيقتِ] آنچه كرده‏اند آگاهشان خواهيم كرد؛ در حقيقت ‏خدا به راز دلها داناست (23)

[ما] آنان را اندكى برخوردار مى‏سازيم سپس ايشان را در عذابى پر فشار درمانده مى‏كنيم (24)

و اگر از آنها بپرسى چه كسى آسمانها و زمين را آفريده است مسلماً خواهند گفت: «‏خدا!» بگو: «الحمدلله (كه خود شما معترفيد)!» ولى بيشترشان نمى‏دانند (25)

آنچه در آسمانها و زمين است از آن خداست در حقيقت ‏خدا همان بى‏نياز ستوده[صفات] است (26)

واگر آن چه درخت در زمين است قلم باشد و دريا را هفت درياى ديگر به يارى آيد سخنان خدا پايان نپذيرد قطعاً خداست كه شكست‏ ناپذير حكيم است (27)

آفرينش و برانگيختن شما [در نزد ما] جز مانند [آفرينش] يك تن نيست؛ كه خدا شنواى بيناست (28)

آيانديده‏اىكه خدا شب را در روز در مى‏آورد و روز را [نيز] در شب در مى‏آوردو آفتاب وماه را تسخير كرده است [كه] هر يك تا وقت معلومى روانند و [نيز]خدا به آنچه مى‏كنيد آگاه است. (29)

اين[ها همه] دليل آن است كه خدا خود حق است و غير از او هر چه را كه مى‏خوانند باطل است و خدا همان بلند مرتبه بزرگ است! (30)

آيانديده‏اى كه كشتي ها به نعمت ‏خدا در دريا روان مى‏گردند تا برخى از نشانه‏هاى [قدرت] خود را به شما بنماياند؟! قطعاً در اين [قدرت نمايى] براىهر شكيباى سپاسگزارى نشانه‏هاست! (31)

و چون موجى كوه‏آسا آنان را فرا گيرد خدا را بخوانند و اعتقاد [خود] را براى او خالص گردانند (خدا را با اخلاص مى‏خوانند)؛ و[لى] چون نجاتشان داد و به خشكى رساند برخى از آنان ميانه‏رو هستند (و به ايمان خود وفادار مى‏مانند، در حالى كه بعضى ديگر فراموش كرده راه كفر پيش مى‏گيرند)؛ و نشانه‏هاى ما را جز هر خائن ناسپاسگزارى انكار نمى‏كند! (32)

اىمردم! از پروردگارتان پروا بداريد و بترسيد از روزى كه هيچ پدرى به كار فرزندش نمى‏آيد، و هيچ فرزندى [نيز] به كار پدرش نخواهد؛ آمد آرى وعده خدا حق است؛ زنهار تا اين زندگى دنيا شما را نفريبد و زنهار تا شيطان شما را مغرور نسازد! (33)