بچه پولدارها چگونه زندگي مي كنند؟!

مالو ثروت اگر پاك و حلال هم باشد، نبايد باعث فخر فروختن شود. فخر فروختن دراسلام از گناهان بزرگ محسوب شده و اگر به دنبال محبوبيت نزد خداوند هستيم اين را بدانيم كه خداوند فخر فروشان را دوست ندارد: إِنَّ اللّهَ لا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتالٍ فَخُورٍ

ثروت،پول زياد، مال فراوان، ويلاي لوكس و ماشيني كه داخلش مثل هواپيما مي ماند تا يك ماشين معمولي، امروز دل خيلي ها را با خود برده و خيلي از جوان ها و نه فقط جوان ها، حتي ميانسال ها و ديگران همه و همه دنبال به دست آوردن ثروت هاي آن چناني اند.

گاهي اوقات دامنه ي اين اميال و خواسته ها آنقدر بالا رفته و گسترش پيدا مي كند كه انسان به هر عنوان خواستار به دست آوردنش مي شود و اين خواسته تا جايي پيش مي رود كه فرد دچار جنون شده، جنوني كه هم خودش را از زندگي عادي محروم مي كند و هم ديگران را كه به طور مستقيم يا غير مستقيم با او در ارتباطند.

نه خودش از وجودش و حال خودش لذت مي برد نه ديگران. هر وقت با دوستانش دور هم جمع مي شوند از تنها چيزي كه حرف مي زند بدبختي و بيچارگي خودش است، ابعاد مثبت زندگي اش را فراموش مي كند، رويا پردازي مي كند؛ آن هم چه روياها و آرزوهاي دور و درازي كه شايد جز با راه هاي غير متعارف نتوانست به آنها دسترسي پيدا كرد!!

البته شور و شوق براي يك زندگي راحت و ايده آل خوب است اما بايد آن مبلغي كه بابتش پرداخت مي شود، با آن متاعي كه بدست مي آيد سنخيت داشته باشد. مثلاً انسان نبايد آرامش خانواده يا سلامت جسمي و رواني خودش را به خاطر مقدار بيشتري پول تخريب و يا در معرض خطر قرار دهد.

مال و ثروت خوب است اما به چند شرط:

اول اينكه اين پول از راه حلال و پاك بهدست بيايد. پول و ثروت اگر همراه با شيشه كردن خون مردم يا تجارت با سلامتي مردم يا راه هاي غير متعارف باشد، نه تنها به انسان وفا نمي كند بلكه يك روزي خواهد رسيد كه فرد مي بيند همان مال و ثروت آتشي مي شود و خودش و خانواده اش را فرا مي گيرد، آن موقع ديگر هيچ كاري نمي شود كرد و بايد نشست و روال غير عادي زندگي را نگاه كرد و پر پر شدن خيلي چيزها را بهنظاره نشست.

نعمتي كه ما داريم نبايد باعث حسرت و خون دل خوردن ديگران بشود، ثروتي كه از راه حلال بدست مي آيد خوب است اما نحوه ي استفاده از اين ثروت هم بسيار مهم است و همين نحوه ي مصرف مي تواند آن را خوب يا بد كند.

اگر خدا به يك نفر لطف كرد و ثروت زيادي در اختيارش قرار داد نبايد به وسيله آن خودش را بالاتر از ديگران ببيند؛ يادمان باشد تنها تقوا و خويشتن داري است كه انسان را در نزد خدا بالا مي برد نه پول و ثروت.

سلطانعثماني زماني كه مي خواست رخت از اين دنيا ببندد به ملازمانش گفت: دست من را از تابوت بيرون بگذاريد تا همه بدانند پادشاه و سلطان روي زمين كه هيچ چيزي كم نداشت، دست خالي از اين دنيا رفت و نتوانست چيزي از مال و ثروت ايندنيا را با خودش ببرد. يا قارون بهقدري ثروت داشت كه كارواني از شتران، كليد گنجينه هايش را حمل مي كردند. همين ثروت زياد باعث شد خودش را فردي با استعداد و بي همتا ببيند و در برابر خدا و پيامبرش موضع گرفته و دست به مبارزه بزند كه در انتها هم به عذاب خدا دچار شد.

خداوند در آيه ي 78 سوره ي قصص مي فرمايند: قَالَ إِنَّمَا أُوتِيتُهُ عَلَى عِلْمٍ عِندِي أَوَلَمْ يَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ قَدْ أَهْلَكَ مِن قَبْلِهِ مِنَ القُرُونِ مَنْ هُوَ أَشَدُّ مِنْهُ قُوَّةً وَأَكْثَرُ جَمْعًا وَلَا يُسْأَلُ عَن ذُنُوبِهِمُ الْمُجْرِمُونَ (قارون) گفت: اين ثروت را به وسيله دانشي كه نزد من است به دست آورده‏ام، آيا او نمي‏دانست خداوند اقوامي را قبل از او هلاك كرد كه ازاو نيرومندتر و ثروتمندتر بودند؟! (و هنگامي كه عذاب الهي فرا رسد) مجرمان از گناهانشان سوال نمي‏شوند (و مجالي براي عذرخواهي آنان نيست).

الانهم خداي متعال با دادن خيلي از امكانات انسان ها را در مواضع مختلف امتحانمي كند؛ اگر در امتحان انسانيت و انسان شناسي شكست خورديم سر بلند كردن خيلي خيلي سخت مي شود پس تا فرصت هست به خودمان و هم نوعانمان فكر كنيم تا علاوه بر ساخت شخصيت و روح خود، جامعه ي انساني را هم به بهترين نحو بسازيم.

ثروت مي تواند علاوه بر زندگي خوب دنيايي، زندگي و آسايش آخرت را به همراه داشته باشد اگر علاوه بر ساختن خانه ها و باغ هاي دنيايي به فكر ساخت خانه هاي آخرتي هم باشيم.

در جامعه ي انساني با توجه به اختلاف فكري و آزاد بودن انسان وشرايط مختلف، همه در يك 0رده و سطح طبقاتي نيستند؛ يكي پولدار، يكي فقير و يكي هم زندگي متوسطي دارد و به قول معروف از پس زندگي خودش بر مي آيد.

خانوادههايي كه داراي وضع مالي مناسبي هستند مي توانند با درست خرج كردن اين ثروت، علاوه بر اينكه بركت دنيايي را براي خود و زندگي عزيزانشان جلب مي كنند، دل خيلي ها را نيز شاد كنند.

روستاهاي دور افتاده اي كه مردمآن از زندگي ابتدايي محرومند، خانواده هايي كه پدر به خاطر نداري و اينكه نمي تواند مايحتاج اوليه خانواده را تهيه كند، خجالت زده است و ....

چراراه دور برويم توي همين تهران خيلي خانواده هاي محتاج وجود دارند كه شايد با يك كمك كوچكي كه به آنها مي شود، شادي را به زندگي آنها هديه مي دهيم. 

چهاشكالي دارد جواني كه وضع مالي اش بسيار خوب است، به يك جوان ديگر كمك كندكه زندگي اش را راه بياندازد يا يك كار و كاسبي كوچك را شروع كند، چه كار بزرگي است! يادمان باشد كه بزرگي به قلب است نه ماشين چند صد ميليوني!

تويدنياي پاكي و انسانيت، قلب بزرگ خريدار دارد و مردم همواره از كسي ياد مي كنند كه فقط و فقط به فكر خودش نبوده و هم نوعش را هم مدنظر داشته است.

هميشهنبايد منتظر ماند كه دولت كاري بكند و قدمي بردارد، هر فرد به سهم خودش بايد قدمي در راه اعتلاي انسانيت بردارد و همين چيزهاست كه در اعصار مختلف مي ماند.

عكس و نقش و پولداري دير يا زود از بين مي رود، مردم بازيگران بزرگ، تاجران و اشرافي گران را كه يك عمر با آنها سرگرم بودند و نقل صحبت هاي محافل آنها بوده، بعد از يك يا چند دهه فراموش مي كنند، عصر ودوره ها عوض مي شود اما گذر تاريخ نتوانسته انسانيت انسان ها و كارهاي بشردوستانه شان را به دست فراموشي بسپارد.

فراموش نكنيم كه خداوند همهيچ كار نيك و پسنديده اي را فراموش نمي كند و در پيشگاه او از بين نمي رود، هر چند آن عمل خيلي خيلي كوچك باشد: فَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍخَيْراً يَرَه وَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرّاً يَرَهُ: پس هر كس به مقدار ذرّه‏اى كار نيك كرده باشد همان را ببيند و هر كس هم ذره‏اى كار بد كرده باشد آن را ببيند. (سوره الزلزله، آيه ي 7و8)