خدايا!تو را شاهد مي‌گيرم كه در مقابل فرمان تو و در برابر عدل تو عاجز هستم و ناتوان، فقط رحم توست كه مرا اميدوار مي‌كند چون تو رحمان و رحيمي.

خداوندا!مرا آن‌گونه بميران كه خود صلاح مي‌داني. اگر لياقت دارم و اگر جزء بندگانخوار و زبون تو محسوب مي‌شوم سرانجام عمر مرا ختم به شهادت در راهت بگردان.

خدايا!من نمي‌دانم چگونه با تو صحبت كنم و از تو آمرزش بطلبم چون زبانم سخني مي‌گويد و قلبم و درونم به چيزي ديگر وسوسه مي‌كند كه مي‌دانم اين، مورد پسندت نيست اما مي‌دانم تو بزرگواري، مي‌دانم كريمي، رحيمي، رحماني؛ سبحان الله!

خدايا! كاش صدها جان به من مي‌دادي تا هر بار كه زنده شدم، در راهت و در راه به ثمر رسيدن دينت فدا مي‌كردم.

خدايا! شهادت آرزوي من است و تا نصيبم شود آرام نخواهم گرفت.





 برچسب ها : مناجات نامه