ايخداي بزرگ و اي معبود دلها! اي پناه بي پناهان و اي ياور مستضعفان و دشمن مستكبران! اينك مرا درياب و از اين دنياي فاني نجاتم ده كه جز گناه و معصيتچيز ديگري ندارم!  

خدايا!باياد تو در راه آرمان‌هاي مقدس الهي با قلبي شكسته، قدم گذاشته‌ام و به ميدان نبرد آمده‌ام تا به عنوان يك انسان مسئول، توانسته‌باشم به وظيفه شرعي خود در اين برهه از زمان عمل كرده و در روز قيامت بتوانم در پيشگاه توبگويم كه روزي در راه آرمان‌هاي الهي‌ام به ميدان نبرد اعزام شتافته‌ام.

خدايا!اي خالق من! در لحظات وداع به سر مي‌برم. لحظات خداحافظي با دوستان هم‌رزمم، لحظات خداحافظي با اين دنيا. اي معبود در اين لحظات جز طلب آمرزش گناهان چيزي ندارم، فقط از تو مي‌خواهم گناهانم را ببخشايي!

خدايا!اگر لياقت شهادت يعني همان راه سرخ مردان پاك و مجاهدان في سبيل ا... را دارم به اين درجه نائلم فرما، چون مي‌دانم خوابيدن در رختخوابِ عافيت، برايم ننگ و مردن در آن بسي ننگ‌آورتر است.





 برچسب ها : مناجات نامه